de Paastijd (passietijd) begint eigenlijk al veel eerder. De Passietijd omvat 40 dagen, te beginnen met Aswoensdag. De laatste week van de Passietijd, ook wel de Stille Week genoemd, begint met Palmzondag, de herdenking van Jezus’ intocht in Jeruzalem. Belangrijke dagen in deze week zijn Witte Donderdag (de herdenking van het Laatste Avondmaal) en Goede Vrijdag (de herdenking van het Sterven). De laatste 40 uren van deze week vormen het hoogtepunt. De kerkklokken zwijgen dan ook van Goede Vrijdag tot Paaszondag.
Jezus onderging de geseling en de doornenkroning onschuldig, onder de druk van het, door de farizeeërs opgezweepte, volk.
Zelden kom je er toe deze weg vrijwillig in te slaan. Nare ervaringen, zorgen en verdriet moeten je meestal dwingen je ‘kruis” op te nemen. Maar kun je dan tot overgave aan je omstandigheden komen, en je ‘kruis” aanvaarden, dan leer je je hoger innerlijk kennen, dat je weer één doet voelen met de geestelijke grond van alles wat leeft en wat gevormd is in de natuur. Een hele weg om te gaan! Want dan sta je als mens niet in de wereld als de egoïstische, intellectuele beheerser en gebruiker, die de natuur ten eigen bate benut, maar dan voel je je staan in dankbaarheid en eerbied voor de scheppingen, die voortgekomen zijn uit de zelfde geestelijke oergrond, waarin jijzelf je oorsprong hebt en waaruit je je kracht put. Dan pas kun je die scheppingen als gaven aanvaarden; je kunt het ritme van de natuur weer meevoelen; je kunt het voorjaar en de lente weer écht gaan beleven, en zo het Paasfeest tegemoet gaan!
De beelden van de kruisdood en de opstanding zijn voor jonge kinderen moeilijk te begrijpen. In opstandings sprookjes van Grimm zoals Roodkapje en Sneeuwwitje wordt het beeld wel goed weergegeven en opgenomen.
Dit van oorsprong christelijke feest is doorweven met gebruiken waar we op het eerste oog van zouden kunnen denken dat dit niet op zn plaats is, maar niets is minder waar. De gebruiken rond pasen zoals het mooi versierde ei dat verstopt wordt door de paashaas en de kindertjes die dit dan mogen zoeken zijn al heel lang en in meerdere culturen een gebruik.
De Haas
De haas wordt gezien als symbool voor vruchtbaarheid en is al oeroud. Op vele schilderijen en oude afbeeldingen komen we de haas al tegen. De symboliek van vruchtbaarheid werd verbonden met de opstanding van Christus(het nieuwe leven), daarom is  de haas ook te vinden op afbeeldingen van Maria en het kind. De haas, die alleen leeft, is een kwetsbaar en onbeschermd dier. Hij heeft geen hol, slaapt in een ondiep kuiltje. Bij een achtervolging rent hij zigzaggend over het veld en andere hazen helpen hem daarbij om door het “spoor”te rennen met gevaar voor eigen leven. Deze offerbereidheid, de onzelfzuchtigheid en de vruchtbaarheid van de haas hebben hem tot symbool gemaakt van pasen en werd de haas paashaas.
Het ei
Het ei werd in alle culturen gezien als de kiem van het nieuw leven. Daarom werden de eieren in de aarde verborgen om zo nieuwe levenskrachten te schenken. Zo mogen nog altijd, in alle culturen, de kinderen eieren zoeken op Paasmorgen.
De Grieken en de Germanen hadden al hun offerfeesten waar eieren bij gebruikt werden. Het kleuren van de eieren gaat al terug tot 1500 voor Christus in de Chinese cultuur. Het kleuren van eieren had een diepe betekenis: de eieren kregen magische krachten door het beschilderen. De Germanen gebruikten naar men zegt: bruin, de kleur van de aarde geel, de kleur van de lentegodin rood, de kleur van de oppergod Wodan De Chinezen gebruikten echter alleen rood en blauw.